خز پارچه ای لوکس و مرغوب (قسمت اول)
تاریخچهی استفاده از پوست خزدار به ابتدای تاریخ باز میگردد. انسانهای اولیه برای پوشش خود در مناطق سردسیر بعد از شکار حیواناتی نظیر، سمور، راسو ، روباه و خرگوش از پوست آنها برای پوشش خود در زمستان استفاده میکردند. با گذشت زمان، پوست خزدار به یکی از کالاهای مهم تجاری در تاریخ مبادلات بشر تبدیل شد. بومیان مناطق با فروش انواع مرغوب خز به درباریان کالاهای مورد نیاز خود را تامین میکردند. پوست خز به دلیل کمیاب بودن آن یک کالای اشرافی و تجملاتی به حساب میآمد که از آن برای تزیین کاخها و دوخت لباس شاهان و شاهزادهها استفاده میشد. در قرن هجدهم میلادی و با روشهایی که کشف شد پوست خز از حالت اولیهی آن تبدیل به پارچههای امروزی شد. اما همچنان در کشورهایی مثل انگلیس پوشش انواع مرغوب پوست خز ممنوع بود؛ از آن فقط برای دوخت لباسهای پادشاهان و درباریان استفاده میشد. سایر طبقات اجتماعی بنا به موقعیت خود برای دوخت لباس و کلاه از پوستهای خز با درجه کیفی پایینتر استفاده میکردند
در اواخر قرن نوزدهم پوست خزدار از روسیه و خاورمیانه وارد اروپا شد. به این ترتیب از پوست خز برای مصارف دیگر نیز استفاده شد. یکی از کاربردهای آن در ساخت کلاههای نظامی بود که این پارچه به عنوان یک عایق صدا عمل میکرد و از آسیب احتمالی به گوش سربازان جلوگیری میکرد
از ابتدای سکونت انسان در اروپا، تا دهه 1950 که پیشرفت صنعت پوشاک متحول شد و با سرعت بیشتری تغییر کرد، پارچه خز به دلیل گرما و ماندگاری عالی آن، در اکثر آب و هواهای معتدل و سرد در سراسر جهان پوشیده میشد. با اختراع ماشینهای بافندگی جدیدتر انواع پارچههای مصنوعی تولید شد. این پارچهها که با توجه به بافت پارچه و الیاف به کار رفته در آنها عایق بسیار مناسبی برای سرما هستند جایگزین پارچههای خز شدند. و اهمیت این پارچه را کمتر کردند. این پارچهها به دلیل قیمت پایین بسیار محبوب شدند
پارچه خز در فرهنگ ملل مختلف از اهمیت و ارزش بالایی برخوردار است. از این پارچه برای دوخت لباسهای سنتی مردم کشورهای ژاپن و یوگوسلاوی، اوکراین و روسیه استفاده میشود.
از اوایل قرن بیستم تا به امروز با پرورش حیواناتی مثل سمور، خرگوش و… در مزارع، پوست خزِ مرغوب در دسترس بخشی از مردم نیز قرار گرفته است اما قیمت بسیار بالای آن موجب میشود تا همچنان این پارچه در زمرهی پارچههای لوکس و اشرافی قرار بگیرد. پرورش این نوع حیوانات فقط برای استفاده از پوست آنها، باعث شده تا تعدادی از مصرفکنندگان و طراحان لباس از جمله طراح مد و فعال مدافع حقوق حیوانات بریتانیا، «استلا مک کارنی»، استفاده از این پارچه را به دلیل عقاید اخلاقی و ظلم به حیوانات، رد کنند
گزینههای جایگزین خز طبیعی در اوایل قرن بیستم معرفی شد و تنش جدیدی را در صنعت پوشاک به وجود آورد. تولیدکنندگان خز طبیعی شروع به سرمایهگذاری برای تولید خز مصنوعی کردند و روزنامهها با نوشتن مقالاتی تولید خز مصنوعی را تایید و یا رد میکردند.
با تولید خز مصنوعی از الیاف و مواد شیمیایی تولید شده در آزمایشگاه، بسیاری از کسانی که خز طبیعی تولید میکردند در مورد آسیبهای شیمیایی حاصل از تولید خز مصنوعی گفته اند” آسیبهایی که تولید این پارچه به محیط زیست میزند، به مراتب بیشتر از فرآوری خز طبیعی میباشد.”
خز طبیعی
حیوانهایی مثل روباه، خرگوش، سمور، راسو، سگ، راکون، موش آبی، سگ آبی، سمور دریایی، سمور سیاه، گرگ صحرایی ، گربهها، سگها، گرگها، چینچیلا (نوعی حیوان شبیه سنجاب) و نژادهای خاصی از گوسفند و بز منابع معمول برای استفاده از پوست آنها به عنوان خز طبیعی هستند. پوست برخی از این حیوانها نسبت به بقیه به دلیل بالاتر بودن کیفیت رنگ و لطافت و کمیاب بودن نوع پوست آنها دارای امتیاز بیشتری برای خرید و فروش می باشد.
انواع خز طبیعی:
پارچه خز سمور
زیبا، مخملی، سبک و بادوام است و از آن برای دوخت لباسهای رسمی استفاده میشود.
خز سمور روسی مرغوبترین و گرانترین نوع خز در سراسر جهان است.
پارچه خز خرگوش
این پارچه فوق العاده ابریشمی ونرم، سبکوزن و در عین حال بسیار گرم است. از آن برای دوخت لباسهای اسپرت نیز استفاده میشود.
پارچه خز روباه
موهای این نوع خز بلند و براق است.
حالت کرکی و مخملی دارد.
دارای طیف گستردهای از رنگهای طبیعی است.
پارچه خز سگ آبی
گرم و بادوام است.
برّاق بودن آن بینظیر است.
موهای ضخیم و بلند دارد.
پارچه خز راکون
خز این پارچه بلند، متراکم، نرم، کرکی و گرم است.
ترکیب رنگ آن بسیار زیبا است.
پارچه خز گرگ صحرایی
رنگهای طبیعی و زیبای آن یکی از ویژگیهای خاص این پارچه خز میباشد.
مقرون به صرفهتر از خزهای دیگر است.
انتخابی گرم برای کت، کلاه و پتو میباشد.
پارچه خز برّه (نژادهای خاص)
خزهای این پارچه بلند، مجعد و فوق العاده گرم است.
سنگین تر از سایر خزها است.